Joshua Tree National Park

 

Jest to jeden z moich ulubionych parków, na dodatek położony w niedużej odległości od naszego zimowego miejsca zamieszkania.

Największą atrakcją parku są oczywiście drzewa Joshua Tree czyli drzewo Jozuego (Yucca Brevifolla). Tak nazwali te drzewa Mormoni, którzy przybyli na pustynię Mojave w XIX wieku. 

Drzewa Joshua Tree mają kształtem przypominać modlącego się człowieka.

 

Właściwie to nie jest drzewo tylko bylina bo nie ma pierścieni wzrostu tak charakterystycznych dla określenia wieku drzewa. Pień i duże gałęzie wyglądają jakby zupelnie uschły jednak na końcówkach gałęzi znajduje się taka jakby mała zielona miotełka z igiełek.

Wjeżdzając do parku dostajemy mapę jak poruszać się po tym olbrzymim terenie. Park zajmuje przeogromny obszar ponad 3200 kilometrów kwadratowych. Są wytyczone scieżki, ktorymi można wejść w ten czy inny zaułek, przejść spory odcinek drogi w zależności od kondycji. Jest wiele wygodnych scieżek gdzie można wprowadzic wózek inwalidzki. Są też miejsca na posiłek ze stołami i ławeczkami, jest WC.

Dodatkową atrakcją parku są przepiękne, przeróżnie uformowane głazy. 

 

Można też zauważyć pozostałości starych tam, gdzie poszukiwacze złota przesiewali tu piasek w poszukiwaniu cennego kruszcu.

Żyje tu dużo gadów i innych zwierząt, które dostosowały się do małej ilości wody i wysokiej temperatury w lecie.

Wiosną trzeba uwazać czego dotyka się albo gdzie stawia się stopy aby nie spotkać się z wężami, które już wyspały się w czasie zimy i teraz chcą nacieszyć się słońcem i zregenerować swoje siły.

W parku można przenocować na campingu jednak nocleg należy wcześniej zglosić w zarządzie parku. Z pewnością będzie to niezapomniane przeżycie, spedzić noc na podziwianiu rozgwieżdzonego nieba i wsluchując się w ciszę nocy.

Ten park jest jedyny w swoim rodzaju. Jest to jedno z moich ulubionych miejsc w Kalifornii.
Spędzilliśmy tu już 7 zim a dopiero w tym roku pierwszy raz zobaczyliśmy kwitnące drzewa Joshua. Tak więc przyroda zawsze oferuje nam coś nowego. Pierwsze drzewa zakwitły już w listopadzie ostatniego roku. W lutym i marcu kwitły prawie wszystkie.

Sami zobaczcie jakie mają piękne, wielgachne kiście.

Mówi się że jest to drzewo życia bo karmi wiele zwierząt tam żyjących. Kremowo-białe kiście jedzą wiewiórki, ptaki, sarny, antylopy. Nawet umarły pień jest schronieniem dla jaszczurek, mrówek czy skorpionów. Bardzo ciekawe są korzenie drzew, które sięgają głeboko, do 11 metrów w głąb ziemi. Natomiast same drzewa mogą osiągnąć nawet 15 metrów.

Osadnicy i żyjący to wczesniej tubylcy robili z tego drzewa koszyki, sandały i maty.

Jedno drzewo Joshua rośnie na naszym osiedlu, sąsiad sobie posadził przed domem i o dziwo pięknie wyrosło.

W południowej części parku rośnie jeden rodzaj kaktusów Cholla. Całe wielkie połacie kaktusów! 

Mają bardzo gęsto osadzone ostre igły, więc lepiej nie zapuszczać się w gląb ani nie zbaczać ze ścieżki.

Jak to się dzieje że pomimo bardzo gorącego lata rośnie tu tak dużo kaktusów?

Otóż w tej części parku pod ziemią znajduje się skorupa skalna, która zatrzymuje wodę przez kilka dni po opadach i wtedy kaktusy zdążą zrobić sobie zapas na resztę suchych miesięcy.